Hoofdstuk 9: Wandelen

Hoofdstuk 11: Het laatste hoofdstuk

1. Dierenartsen
2. Gespecialiseerde aandacht
3. Buitenlandse dierenartsen
4. Grasspriet en ander leed.
5. Fysiotherapie
6. Pijnstilling
7. Spoken

Dierenartsen

Amy heeft heel wat dierenartsen gezien, in binnen- en buitenland….
Uiteraard waren er de gewone bezoeken als pup voor o.a. alle vaccinaties en later de jaarlijkse controles en vaccinaties.

Gespecialiseerde aandacht

Door het open gehemelte was Amy natuurlijk een ‘speciaal geval ‘en zo kwam ze ook bij een specialistische dierenarts terecht, die haar gehemelte netjes sloot.

Buitenlandse dierenartsen

Tijdens de eerste camperreis had Amy ineens, na wat zwemmen in een Noors meer, een rare rode buik. Eerst dachten we dat het bloed was, maar we zagen al snel dat ze duizenden kleine rode vlekjes had. Verder was Amy heel normaal.
De volgende ochtend zochten we naar een dierenarts in de buurt (wat in Noorwegen een rekbaar begrip is). Het was waarschijnlijk een allergische reactie, dus kreeg ze een injectie (en ik een flinke factuur). Gelukkig was het allemaal weer snel over.

Voor Noorwegen en Finland is het noodzakelijk dat er ontworming plaatsvindt korter dan 72 uur voor aankomst in die landen, uitgevoerd en bevestigd door een dierenarts.
Dat betekende dat we soms in Nederland op de dag van vertrek naar de dierenarts gingen, maar we bezochten ook dierenartsen in Duitsland en Zweden. Amy liet zich daar uiteraard steeds van haar meest charmante kant zien, zodat iedereen dol op haar was. Die tabletten zijn trouwens gewoon lekker en als je dan ook nog een beloning krijgt…

---

Grasspriet en ander leed.

We reden een keer terug van de Klinkenbergerplas toen Amy zo begon te niesen dat de fietskar sprongetjes maakte…. En het hield niet op!
De dierenarts moest – met een roesje – een grasspriet verwijderen die diep in haar neus zat!

Een andere keer bleef Amy ontzettend kwijlen en smakken. Toen bleek dat een stuk plastic (waarmee ze bijv. kranten strak aan elkaar binden) tussen haar kiezen zat.

Fysiotherapie

Zeker tot haar zesde, zevende jaar zeiden mensen die we tegenkwamen over Amy: ‘Ze is zeker nog jong’! Dat kwam natuurlijk doordat ze wat kleiner is dan normaal en altijd slank en sportief was.
Maar daarna begonnen de grijze haren te komen en er waren ook periodes dat ze wat stram liep.
Er waren niet echt afwijkingen te vinden, maar we hebben een aantal behandelingen ‘hydrotherapie’ gevolgd bij Anicura in Oegstgeest. Amy vond het geweldig, want om haar aan het lopen te houden stonden Janneke en ik aan het einde van het loopbad met een enorme voorraad snoepjes…. Daarna lekker in haar badjes terug naar huis. (Filmpje loopbad).

---

Pijnstilling

Omdat Amy toch af en toe wat mank liep, zijn we begonnen met pijnstillers. Van de driekwart Rimadyl-tablet die was voorgeschreven kunnen we nu alweer anderhalf jaar met een halve tablet toe (met heel af en toe een extraatje, als ze zich verstapt heeft). Het medicijn kost een vermogen, maar het werkt!
Ook slikt ze visolie en vit. D ter ondersteuning. Zo hopen we het nog een hele tijd vol te houden!

Spoken

Soms vragen we ons af of we met haar naar een hondenpsychiater moeten, want dan ziet Amy spoken.
Met name ’s avonds als we naar bed gaan, kan ze dan zomaar midden in de kamer een enkele blaf geven en in zo’n periode wil ze niet slapen op de plek waar ze altijd ligt. De mand moet verschoven worden of ze slaapt aan de andere kant half onder het bed.
Wat hoort of ruikt Amy? Zijn er muizen, is er iets anders, is het iets van pijn of ‘onwel zijn’? We begrijpen er niets van en gelukkig gaat het na een aantal dagen weer over.

Hoofdstuk 9: Wandelen

Hoofdstuk 11: Het laatste hoofdstuk