Op reis met de camper
Vanaf de eerste zomer dat Amy bij ons woonde – in 2014, ze was toen bijna één jaar – gaat Amy mee met de camper: eerst 6 jaar met een huurcamper en de laatste jaren met onze eigen buscamper.
Amy bezocht samen met ons Duitsland, Denemarken, Noorwegen, Zweden, Finland, Schotland, België en Luxemburg.
De eerste jaren lag ze in haar huisje onder de tafel. De reisbench paste er precies onder. In de buscamper is het een mand geworden. Wij zitten scheef, omdat we onze voeten niet kwijt kunnen, maar Amy ligt ‘prinses heerlijk’.
Op campings is Amy vaak (illegaal) los: ze blijft keurig op ons plekje en verdedigt het! Als ze moe is van het buiten zijn, gaat ze voor het trapje staan tot één van ons zegt: ‘Ga maar slapen!’. Dan springt ze in de camper en verdwijnt in haar mand, liefst uiteraard met aap.
Amy heeft een voorkeur voor campings met gras: dan kan ze heerlijk rollen!
Varen
Verschillende keren ging Amy mee op een veerboot, bijvoorbeeld een aantal keren naar Noorwegen en een keer naar Schotland.
Soms voeren we overdag en omdat Amy niet overal naar binnen mag, brachten we dan uren aan dek door.
Maar we hadden ook een aantal keren een boot die aan het einde van de middag vertrok en de volgende dag aankwam, zoals naar Schotland, van Eemshaven naar Kristiansand en van Stockholm naar Finland.
Op de boot naar Schotland moest Amy in het hondenhotel, een mooi woord voor een benauwde ruimte vol kooien en zenuwachtige honden. Of het Amy was, die we hoorden als we in de buurt waren of één van de andere honden, geen idee… ’s Ochtends konden we haar even bezoeken om haar te laten plassen, maar ‘no way’. Amy keek eens naar het kleine bakje met zand, naar alle enge dingen om zich heen en draaide zich om. Dus aangekomen in Schotland zochten we zo snel als mogelijk een plek om Amy uit te laten…. En na wat gesnuffel kwam er een eindeloze plas.
Op de boot van Eemshaven naar Kristiansand waren 10 hutten waar honden (lichter dan 21 kg) waren toegestaan. Amy weegt zo ongeveer 21 kg, maar we zagen ook exemplaren die beduidend zwaarder waren.
Op één dek mochten we rondlopen en we liepen eindeloos heen en weer, maar Amy deed niets.
Dus na aankomst even uit de drukte rijden en wat groen zoeken. Ook dan duurt het nog even voor Amy echt de rust heeft om te plassen en dan is de opluchting zichtbaar.
Helaas ging deze maatschappij in 2023 failliet terwijl wij in Noorwegen waren….
Als we zo’n nachtboot hebben mag Amy op bed en dat weet ze: we gaan de hut binnen, het kleedje wordt op bed gelegd en hup, madam ligt! En mevrouw neemt veel ruimte in 🤔☺️😉…
Van Zweden naar Finland was ook een flink aantal uren, want behalve de vaartijd is er natuurlijk ook nog de wachttijd voor het inschepen en het wachten voor je weer van de boot af kunt rijden. Amy mocht wel mee in de hut. Ze had zelfs een eigen ticket. En weer hield ze het een enorm aantal uren vol! Knappe hond!
Sprong
Tijdens de eerste vakantie in Noorwegen wandelden we in een bos en zagen een vreemde betonnen bak. We liepen er naar toe en keken ernaar. Amy was uiteraard ook nieuwsgierig en wilde erop springen. Ze zag op het laatste moment dat het geen plateau was, maar een bak! Ze paste haar sprong aan en landde aan de overkant op het randje…. Ons hart sloeg een slagje over….
Koeien, schapen en ezels
Meerdere keren wandelden we door gebieden waar ook koeien en schapen liepen.
In Schotland – in de stromende regen – probeerden we met een grote boog de koeien te ontwijken. Maar die zijn nieuwsgierig en kwamen toch dichterbij. Amy vond het heel eng.
Ook werden we een keer ‘achtervolgd’ door een stuk op vijf koeien naast elkaar: dat is een flinke massa aan gewicht. We liepen stug door, zonder om te kijken, maar uit mijn ooghoek zag ik dat een koe zowat Marita’s capuchon kon aanraken. Snel door het hek…. pffffff, dat was best even spannend!
In Noorwegen overnachtten we op een berg langs de weg. We hoorden iets en Amy zei heel bescheiden en dus weinig afschrikwekkend ‘Woef’. We gluurden door het achterraam en zagen dat de camper omsingeld was door koeien die grote interesse vertoonden voor de hoes over de fietsen!
Vanaf een camping klommen we door een gebied met schapen naar een sprookjesbos. Op de terugweg kwamen een paar schapen steeds dichterbij. Ze omsingelden ons bijna, maar als je het in een striptekening zou weergeven stond er in Amy’s tekstballonnetje: ‘Schapen? Waar? Ik zie geen schapen!’
Een soort struisvogeltechniek van wegkijken en ontkennen: wat je niet ziet is er niet!
Toen een gekozen camping niet meer bleek te bestaan en we een andere bestemming zochten vond ik iets met ezels. Dat leek ons wel wat! Het was nog wel een uurtje rijden, maar dat hadden we er wel voor over.
Op Tubbehaugen Camping verbleven we twee nachten en wandelden we met Mollie door het bos. Amy vond het spannend, maar het ging prima.
We bezochten tijdens die reis deze leuke camping nog een keer en voor we weggingen vroegen de eigenaren Jan en Maaike of we de advertentie hadden gezien: zij zochten vrijwilligers die in ruil voor een plek vier weken wilden meewerken. We zeiden dat we er thuis over zouden nadenken, maar toen we wegreden wisten we het al: dat gaan we doen!
Tubbehaugen Camping
De dag nadat ik officieel met pensioen ging (23 juli 2023) begon onze reis van twee maanden naar Noorwegen. Eerst een maand op Tubbehaugen en daarna nog een maand trekken.
Ook al waren er tussendoor ook mooie dagen, we hadden verschrikkelijk veel regen. Storm Hans raasde met extreem veel neerslag over Noorwegen en veroorzaakte grote schade aan wegen, bruggen en aan nederzettingen en campings aan de overvolle, snelstromende rivieren. Ook daarna bleef het nog wekenlang flink regenen. Zo erg dat Amy soms naar buiten keek en zich weer omdraaide: ‘Ik wacht nog wel even, ik hoef nog niet te plassen….’.
Op de camping waren we dagelijks uren aan het werk met het schoonmaken van de toiletgebouwen en het verzorgen van de ezels. We leerden de ezels klaarmaken voor een ezelwandeling en hielpen ook als ze weer terug moesten na hun ‘vrije uren’ op de camping.
Amy was die vier weken nauwelijks aan de riem. Ze scharrelde wat rond en verbleef soms bij Maaike en haar twee honden op hun terras. Als ik ‘naar beneden’ ging om daar het gebouw schoon te maken wandelde ze mee, snuffelde wat rond en ging dan zo liggen dat ze me in de gaten kon houden. Was ik klaar, dan liep ze weer mee naar boven.
Amy speelde met Elle en Coco, die ook altijd los rondliepen.
Ze mocht ook regelmatig zwemmen in het meertje en ze diende als aai – en speelhond voor kinderen van de gasten. Zelfs bange kinderen durfden haar te benaderen.
Als wij even met de auto van Maaike en Jan boodschappen gingen doen (in Gol, 18 km bergafwaarts), bleef ze gezellig bij Maaike. Ze jaagde wel af en toe de poes op, maar Elle, de grote witte hond verdedigde de poes en de voerbak!
De ezels vond ze maar matig. Als deze te dicht bij de camper graasden liet Amy flink van zich horen en als ze in een drafje voorbij kwamen ging Amy er achteraan (met het risico op een trap!). Maar de ezels trokken zich er weinig van aan. Eentje kwam uit Amy’s bak drinken en tijdens een heftige regenbui stond er zelfs een ezel onder onze luifel!
Wij vinden het een prachtige ervaring en we denken dat Amy ook van deze weken heeft genoten!
Cor de Alpaca
Omdat we ezels erg leuk vinden, waren we ook al een aantal keren bij De Kreitsberg in het dorpje Zeeland (Noord-Brabant). Daar helpen we dan ook een beetje mee met een wandelingetje of een borstelbeurt.
Behalve 18 ezels loopt daar ook een alpaca rond met de naam Cor. Deze kruipt onder het schrikdraad door en wandelt dan over de camping. Als hij te dicht bij de camper komt, vindt Amy daar wel iets van….
Hond en Kompas 
Wat heerlijk dat Amy zo ontspannen los op de campings kon zijn. Ze heeft prachtige reizen met jullie gemaakt, genieten!
LikeLike