Afstand houden, minimaal 1,5 meter.
Dat is wat ons van alle kanten wordt gevraagd. En bijna iedereen doet dat ook.
Soms betekent dat, dat we de straat oversteken om een tegenligger niet op dezelfde smalle stoep te passeren, waarbij we te dicht bij elkaar zouden komen.
En dat is nu juist wat aangelijnde honden zo prettig vinden. Zij willen graag op gepaste afstand die andere aangelijnde hond passeren, zodat ze niets met elkaar hoeven te doen.
Maar, zegt nu menig hondeneigenaar, mijn hond wordt altijd helemaal wild als hij een andere hond ziet en wil er absoluut naar toe!
Is dat wel zo? Is al dat wilde gespring en woeste gekwispel, het blaffen en ‘uitvallen’ niet een uiting van grote opwinding en niet van blijdschap? En missen we in al dat gedoe niet een heleboel overduidelijke signalen waarin de honden laten zien dat dit niet is wat ze willen, waar ze zelf voor zouden kiezen?
Want wat doen honden als ze los zijn?
Vertragen, eens kijken, misschien een beetje wegdraaien of ineens ergens gaan snuffelen. Vaak zie je ze eerst met een grote bocht om elkaar heen lopen!
Door de oplopende spanning tussen aangelijnde honden, die niet hun eigen plan kunnen trekken en worden gedwongen vlak langs elkaar te lopen, ontstaat ongecontroleerd en opgewonden gedrag en vaak zelfs een vorm van agressie.
De afstand die ons mensen nu wordt opgelegd, is voor honden een verademing. En heel veel honden zullen zich aan de lijn beter gedragen als het afstand houden ook later, als de regels worden versoepeld, toch wordt volgehouden!
De ‘anderhalve-meter-maatschappij’ maakt honden blij!
Hond en Kompas 