Tijdens een wandelles in de koude duinen – terwijl het licht sneeuwde – zochten we een beschutte plek waar Senna (een Berner Sennenhond van 8 maanden oud ) niet zou worden afgeleid door alles om haar heen. We vonden een mooie duinpan met een hoge wal rondom. Senna stond op de wal, scande de omgeving, stormde dan door de kuil langs ons heen naar de overkant en speurde daar met haar ogen weer de hele omgeving af. Dit herhaalde zich een paar keer zonder dat Senna bij ons in de buurt wilde komen.

Dus… was zij ons iets aan het vertellen: “Ik vind die kuil geen prettige plek, want ik kan de omgeving niet overzien en eventueel gevaar zie ik niet aankomen!”

Zodra we zelf de wal opklommen kwam ze bij ons staan, klaar om te oefenen, aangelijnd te worden of wat we ook maar van haar wilden!

Honden praten de hele dag tegen ons en vertellen ons precies wat ze van iedere situatie vinden. Het is dus een uitdaging voor ons om hun verhalen te leren verstaan en begrijpen! Hoe beter dat lukt, des te eenvoudiger is het om gedrag te interpreteren.  Dan leren we dat de dingen wie wij snel als  ‘niet luisteren’, ongehoorzaamheid’, ‘ongewenst gedrag’ of ‘ondeugendheid’ betitelen, manieren zijn om ons iets duidelijk te maken.

Senna en wij zagen eerder in de duinen een roedel van 5 grote herdershonden, het leek wel een troep wolven. (Ze liepen overigens keurig mee met hun baas en vormden geen bedreiging.) Maar het is dus helemaal niet zo gek, dat Senna ons wilde beschermen en niet wilden dat wij door zo’n horde werden overvallen  in een kuil waaruit geen ontsnappen mogelijk is!

Goed gedaan, Senna! Dank je wel!

En Marjan, dank voor de foto!